Een performance op basis van lessen van Anne Karin ten Bosch (scenograaf) en Yvonne Beelen (beeldend kunstenaar, werkt met name met interactieve experimenten).
Inspiratie vonden we o.a. in het werk van Marina Abramovic.In een cirkel schilden we met behulp van onze nagels kilo's uien, de restanten van de uien gingen op in de bladeren die onze toneelvloer vormden.
Het publiek stond dicht op onze gesloten cirkel, na het schillen van de laatste ui (waarbij de tranen in de ogen stonden door de lucht maar ook door de pijn die je in je nagelriemen gaat voelen) om de confrontatie met het publiek te zoeken...
Bij deze voorstelling schreef Ad het essay 'het publiek als speelbal'
