Klapstoel is mijn eerste tekst die werd gebruikt in een theatervoorstelling en ontstond tijdens een improvisatie oefening bij de repetities van ‘Verhuisd’.
Opdracht: doe iets met een object uit de ruimte… dat werden dus de klapstoel en drie foto’s als ‘grafstenen’
klapstoel
alle dagen dat ik leef
onzeker
altijd in het verleden
bang voor de toekomst
klapstoel
zolang ik kan zitten leef ik
klapstoel
op de begraafplaats
kijk wie er ligt
Teuntje van Dijk
1920-1998
‘in liefdevolle herinnering’
was ze rijk?
arm?
misschien het liefje van de reder?
klapstoel
Ik leef dus nog
en zij?
ze leeft verder
in de herinnering
de herinnering
van de mensen die haar liefhadden
en dat is waar ik bang voor ben
bang
bang dat als deze klapstoel er niet meer is
er niemand zal zijn die zich mij herinnert
Ad Stam, februari 2012
