Gespeelde tekst in 'Verward met Elkaar'
Een tuin? Nee die heb ik niet…
Mijn vader, die had een tuin, twee zelfs en deed die van de buurvrouw er ook nog even bij.
Groene vingers? Hij wel…, tot hier… ik heb daar niets van meegekregen.
Lijk ik dan niet op mijn vader, o, zeker wel.
Waar hij ook goed in was, maar ik nog beter, was zichzelf klein maken. ‘Nee joh, daar ben ik veel te stom voor’ kon hij uit de grond van zijn hart zeggen.
Nee, die woorden zal ik niet snel gebruiken maar in mijn hoofd is er wel altijd dat stemmetje. Dat kan een ander toch veel beter, daar ben jij toch niet creatief genoeg voor, daarvoor heb je te weinig overwicht… daarvoor…
Het verhaal gaat dat ik als kleuter vaak met kleine Adje op pad was.Mijn imaginaire vriendje is er nog altijd. 
Want eigenlijk ben ik twee mensen, grote Ad met dromen, die bijna geen Nee kan zeggen ook als uitdagingen onbekend zijn…
en kleine Adje… die niets durft, overal tegenop ziet, die het liefst achter een struik in de tuin zit.
Het spel tussen kleine Adje en grote Ad kan je ook gewoon twijfel noemen. Als ik me daar door laat verlammen… dan wint kleine Adje.
Zeg ik ja op iets wat bij mijn dromen past en waarvan ik niet weet of ik het kan dan wint grote Ad!
Ik heb geleerd (en eigenlijk nog maar pas) om mijn twijfel ook te gebruiken!
Kleine Adje weer zichtbaar maken, weten waarom ik twijfel, dat ook toestaan, maar me er niet door laten belemmeren…
En als je je afvraagt… als je dan toch zoveel op je vader lijkt, heb je dan echt niets van die groene vingers geërfd?
Tsja… die tuin, echt die mis ik voor geen meter… alleen maar gedoe. Maar vooruit, laten we zeggen dat ik groene vingertoppen heb:
k vind het steeds leuker om op de markt bloemen te kopen en die zelf te schikken, kleur in huis te brengen.
Daar lijken kleine Adje en grote Ad elkaar te ontmoeten.
En verder… Kleine Adje mag er zijn… twijfel mag er zijn…
ik twijfel! Dus ik besta!
